شعر می خواستم شعری بگویم

مي‌خواستم شعري بگويم 

شعري براي انقلابم

ديدم كه او درياست و من

يك قطره ناچيز آبم

ديدم كه بايد ابر باشم 

از صبح تا شب هي ببارم

تا شايد اشك مادران را   

در بيتي از شعرم بيارم

ديدم كه بايد رعد باشم     

غرنده و پُر شور و غوغا

آن‌وقت در شعرم بگويم  

تكبيرها، فريادها را

ديدم كه بايد دشت باشم

دشتي پُر از لاله، شقايق

تا از شهادت‌ها بگويم

از قلب‌هاي گرم و عاشق 

شكوه قاسم‌نيا